SES-SİZLİK
Sustu
tüm sesler
Ne
kuş çırpar oldu, kanadını.
Ne
sabırsız, homurdanır oldu; arabasında.
Gülmedi
bir çocuk daha,
Kahkahasını
atamadı.
Kar
yığınında çıkmadı, adımların sesleri.
Buluttan
düşen damlaların,
Duyulmadı
düşüşleri.
Uğuldamaz
oldu, esen rüzgar.
Şişeler,
parmak ucunda yuvarlanır oldu.
Bir
tek ses duyuldu,
Cemrenin
sonunda.
Bir
taşın üstünde yazılı bir isim.
Bir
onun sesi duyuldu.
Sonra…
Sessizlik
oldu.
Ve
sessizliğin sesi duyulur oldu.
“Bir”
onun sesi duyulur oldu.
mustafa safa türe
